عضو هیات علمی گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه بین المللی اهل بیت (ع)
چکیده
عشق و محبت به پیامبر اسلام و اهل بیت مطهر ایشان (ع) در طول تاریخ ادبیات فارسی دری همواره زینت‌بخش آثار ادبی بوده است. با شکل‌گیری حکومت شیعی صفوی بسآمد آثار ادبی با موضوع اهل بیت (ع) به نحو چشم‌گیری افزایش یافت و اغلب شاعران به سرودن اشعار در مدح خاندان عصمت روی آوردند. طرزی افشار از شاعران برجستۀ دوران صفویه در قرن یازدهم هجری است.طرزی با استفاده از امکان فعل‌سازی با کلمات مختلف و پس از دستیابی به زبان ویژة خود، مهمترین موضوعات شعر غنایی را در غزلیات خود آورده است. مدح ائمۀ اطهار (ع) و انتظار منجی موعود (عج) از مهمترین موضوعات تکرار شونده در دیوان اشعار طرزی افشار است. در این پژوهش که از نوع پژوهشهای نظری و توصیفی-تحلیلی است دیوان اشعار طرزی از منظر محتوا بررسی شده و اشعاری که مبین محبت و ارادت طرزی به خاندان نبوت هستند استخراج و شرح شده است.
', './data/nama/coversheet/cover_fa.jpg'))