1
گروه عرفان و ادیان،دانشگاه بین المللی اهل بیت علیهم السّلام، تهران، ایران
2
گروه عرفان،دانشگاه بین المللی اهل بیت علیهم السّلام، تهران، ایران
چکیده
عرفان در معنای عامّ آن، مطلق مسائل ماورائی(Mysticism) را شامل می-شود. امّا آنگاه که عرفان در معنای درون دینی مدّنظر باشد؛ ویژگی‌های منحصر به فردی خواهند داشت. مثلاً توحید محور بودن از ویژگی‌های عرفان اسلامی است. حال اگر ما معتقد به مکتب عرفانی خاصّی تحت عنوان عرفان اهل بیت (عرفان شیعی) باشیم، میتوان قائل شد این عرفان نیز سرچشمههای خاص و در نتیجه آموزههایی منحصر به فرد دارد که در سایر عرفان‌ها یا اثری از آن به چشم نمی-خورد یا آنکه فاقد ساختار و صبغه‌ای که در عرفان شیعه مطرح شده است. یکی از این آموزه‌های عرفان شیعی، مسأله «برائت» است. هدف این نوشتار آن است که به تبیین مسأله «برائت در عرفان شیعی» بپردازد. در این مقاله نحوه تأثیر اسم «بریء» در دو قوس صعود و نزول، توضیح داده شده است، مظهر اسم «بریء» مشخص و تفاوت برائت عرفانی و برائت کلامی متمایز می‌گردد.
', './data/nama/coversheet/cover_fa.jpg'))